Krzyż ustawiony w pustaku. W PRL grała u Wajdy, teraz tak wygląda jej grób
Na cmentarzu ewangelicko-augsburskim w Łodzi przy ul. Sopockiej można odwiedzić grób aktorki z czasów PRL-u. Krystyna Stypułkowska-Smith została pochowana w wyjątkowo skromnych warunkach. Historia jej życia była pełna zwrotów akcji.
Smutny widok grobu Krystyny Stypułkowskiej, aktorki z PRL-u
Nie wszystkie groby gwiazd są tłumnie odwiedzane przez fanów, nawet podczas Wszystkich Świętych. Na warszawskich Starych Powązkach można znaleźć zaniedbane i zniszczone grobowce artystów ze znanych filmów i seriali. Okazuje się, że takich miejsc jest więcej.
Na cmentarzu w Łodzi znajduje się grób Krystyny Stypułkowskiej. Gwiazda Teatru Telewizji i kilku seriali (m.in. "Podziemny front") zmarła w 2020 roku w wieku 82 lat w Arlington — mieście w stanie Waszyngton w USA. Dopiero dwa lata później jej prochy sprowadzono do Polski.
Dalsza część artykułu pod materiałem wideo
Sylwia Bomba nie posłuchała rady Dody. Oto, co nam powiedziała
Na cmentarzu trudno szukać okazałego grobowca lub choć skromnej płyty pamiątkowej. Aktorka została pochowana obok matki, tuż przy murze. Autor profilu "Podróże 24 klatki na sekundę" pokazał, co tam zastał.
Grób Krystyny Stypułkowskiej i jej rodzicielki ograniczył się do dwóch szarych pustaków wypełnionych ziemią. Wsadzono do nich małe tabliczki informujące o nazwiskach i datach śmierci kobiet. Przy nich postawiono dwa znicze.
Artystka jest znana wielbicielom polskiego kina nie tylko z ról w serialach. W 1960 roku zagrała w filmie w reżyserii Andrzeja Wajdy pt. "Niewinni czarodzieje". Wcieliła się w postać Pelagii i wystąpiła obok Zbigniewa Cybulskiego, Kaliny Jędrusik i Tadeusza Łomnickiego.
Dwa lata później zaangażowano ją do produkcji "Dziewczyna z dobrego domu". Swoich sił próbowała także w NRD — tam obsadzono ją w obrazie "Spur der Steine" Franka Beyera.
Historia Krystyny Stypułkowskiej, zapomnianej aktorki z PRL-u
Krystyna Stypułkowska po zakończeniu kariery na ekranie znalazła pracę w Polskiej Agencji Prasowej, jednak po niedługim czasie zdecydowała się na wyjazd do Stanów Zjednoczonych. Uczyła języka francuskiego na jednym z amerykańskich uniwersytetów.
Gdy rozwiodła się z mężem, wróciła do Europy. Kilka lat spędziła w Paryżu, by stamtąd wrócić do ojczyzny. Była korespondentką miesięcznika "Dialog", nieregularnie pojawiała się na deskach teatrów.
Ostatecznie nie odnalazła się w PRL-owskiej rzeczywistości. Skorzystała z szansy, by ponownie wylecieć za ocean. Ostatnim etapem jej kariery zawodowej była praca w Waszyngtonie w Departamencie Stanu USA.
