Leon Niemczyk uciekł żołnierzom Gestapo. Był bliski zesłania do obozu

Leon Niemczyk był jednym z najbardziej rozpoznawalnych aktorów polskiego kina powojennego. Urodził się 15 grudnia 1923 roku w Warszawie, gdzie spędził młodość. W czasie II wojny światowej działał w konspiracji. W sierpniu 1944 roku, gdy wybuchło Powstanie Warszawskie, Leon Niemczyk przebywał w stolicy.

Po jego upadku został zatrzymany przez Niemców. Podczas jednej z rewizji Niemczyk uciekł funkcjonariuszom Gestapo, którzy mieli go przewieźć na przesłuchanie do obozu w Pruszkowie. Jak wspominał po latach, zdołał wyskoczyć z ciężarówki i ukrył się w ruinach. Przez kilka dni błąkał się po zniszczonym mieście, a następnie przedostał się do podwarszawskiej miejscowości, gdzie przetrwał do końca okupacji.

Przedostał się do strefy pod panowaniem aliantów, czyli żołnierzy Stanów Zjednoczonych. W 444. batalionie przeciwlotniczym 97. Dywizji Piechoty 3. Armii generała Pattona szkolił się na komandosa. Po wojnie próbował odnaleźć szczęście poza granicami Polski, lecz nie udało się. Spędził kilka miesięcy w areszcie przy ul. Koszykowej w Warszawie, a po wyjściu zainteresował się aktorstwem.

Studiował w łódzkiej szkole aktorskiej, a jego kariera filmowa rozpoczęła się w latach 50. XX wieku. Zadebiutował w 1954 roku w filmie "Celuloza". W kolejnych latach zagrał w ponad 400 produkcjach filmowych i telewizyjnych, co czyni go jednym z najaktywniejszych aktorów w historii polskiej kinematografii.

Jedną z jego najważniejszych ról była postać Andrzeja w filmie "Pociąg" Jerzego Kawalerowicza z 1959 roku. Wystąpił także w "Nóż w wodzie" Romana Polańskiego, który przyniósł mu międzynarodowe uznanie. Leon Niemczyk grał nie tylko w Polsce, ale również za granicą, między innymi w Niemczech i USA. W jego dorobku są zarówno filmy historyczne, jak i sensacyjne, dramaty psychologiczne, a także produkcje telewizyjne.

W życiu prywatnym Leon Niemczyk był czterokrotnie żonaty, jednak nie miał dzieci. Unikał życia towarzyskiego w środowisku aktorskim, a wolny czas najchętniej spędzał samotnie lub w wąskim gronie zaufanych osób. Do końca życia był aktywny zawodowo. Zmarł 29 listopada 2006 roku w Łodzi w wyniku choroby nowotworowej. Został pochowany na Cmentarzu Komunalnym na Dołach w Łodzi.