Los ciężko doświadczył Barbarę Krafftównę. Doznała ogromnych strat
Barbara Krafftówna była jedną z najbardziej lubianych artystek polskiej sceny i ekranu. Za jej sukcesami kryły się osobiste tragedie. Straciła jedyne dziecko oraz pochowała dwóch mężów. Jak sama mówiła, pierwszego nigdy nie przestała kochać. Gdyby żyła, dziś obchodziłaby 97. urodziny.
Barbara Krafftówna obchodziłaby dziś 97. urodziny.
Najważniejsze informacje
- Krafftówna straciła dwóch mężów i jedynego syna, ale wracała do pracy i codzienności.
- Jej dorobek obejmuje teatr, film i Kabaret Starszych Panów; widzowie pamiętają ją m.in. z roli Honoraty w "Czterej pancerni i pies".
- W 2022 r. zmarła w wieku 93 lat; ostatnie miesiące spędziła w Domu Artystów Weteranów w Skolimowie.
Barbara Krafftówna urodziła się pięć grudnia 1928 r. w Warszawie i przez dziesięciolecia należała do grona najbardziej rozpoznawalnych aktorek. Widzowie pokochali ją za role teatralne i filmowe, a także występy w Kabarecie Starszych Panów. Jak podaje Import Ręczny, jej droga artystyczna była imponująca, choć życie prywatne przyniosło wiele ciosów.
Prowadzą agroturystykę na Pomorzu. "Wykonujemy wszystkie prace"
Zaczynała w czasie wojny w konspiracyjnym Studio Dramatycznym Iwo Galla. Po debiucie w 1946 r. w Gdyni grała na najważniejszych scenach, od Łodzi, przez Wrocław, po Warszawę. Zachwycała w spektaklach Gombrowicza, Witkacego czy Szekspira, a na ekranie stworzyła pamiętne kreacje w "Jak być kochaną", "Rękopisie znalezionym w Saragossie" i "Nikt nie woła". Dla milionów pozostaje Honoratą z serialu "Czterej pancerni i pies".
Barbara Krafftówna obchodziłaby dziś 97. urodziny. Życie jej nie oszczędzało
W życiu prywatnym aktorka doświadczyła strat, które odcisnęły ślad na całych latach. Jej mąż Michał Gazda zginął w wypadku, a po latach drugi mąż, Arlond Seidner, również zmarł nagle. Jak sama wspominała, pierwszego męża nigdy nie przestała kochać. "Jemu nie zależało na karierze. Nie miał niespełnionych ambicji ani marzeń. Skupił się na domu. Opiekował się nami – mną i Piotrkiem" - wspominała na kartach książki "Krafftówna w krainie czarów".
Krafftówna mówiła o konieczności podnoszenia się po ciosach i kontynuowania pracy. W 2006 r. świętowała 60-lecie kariery monodramem "Błękitny diabeł" Remigiusza Grzeli, a w 2021 r. miała 75-lecie pracy uhonorowane dokumentem "Krafftówna w krainie czarów".
"Życie jest życiem i człowiek musi wracać do codzienności po wszystkich ciosach" - mówiła, podsumowując swoje doświadczenia. W innym wspomnieniu wracała do dzieciństwa przerwanego wojną: "Krótko potem zatrzęsła się ziemia. Bomby, śmierć i głód. Przekonałam się, że to nie teatr". Te słowa pokazują, skąd brała siłę i dyscyplinę, które towarzyszyły jej na scenie.
Po 1982 r. wyjechała do USA, gdzie grała w polonijnym teatrze i współpracowała z młodzieżą w Los Angeles. Wróciła do Polski w latach 90. Mimo dystansu pielęgnowała więzi rodzinne, szczególnie z wnukiem mieszkającym w Kanadzie, z którym łączyła się przez internet. Największą tragedią była śmierć jedynego syna Piotra w 2009 r., którą wspominała jako graniczne doświadczenie.
W październiku 2021 r. w mieszkaniu złamała nogę i trafiła do Domu Artystów Weteranów w Skolimowie. Przeszła zakażenie koronawirusem, osłabła i 23 stycznia 2022 r. zmarła w wieku 93 lat. W pamięci widzów pozostała jako artystka o niezwykłej klasie, lekkości i humorze, która potrafiła łączyć wielki talent z hartem ducha.
