Nie żyje Tadeusz Rolke. Był wybitnym artystą fotografikiem
W wieku 96 lat zmarł Tadeusz Rolke, wybitny artysta fotografik, prekursor polskiej fotografii reportażowej. O śmierci fotografa poinformował ks. Andrzej Luter, duszpasterz środowisk twórczych oraz Anda Rottenberg, krytyczka sztuki. Wiadomość o śmierci podał także "Tygodnik Powszechny".
"Z głębokim smutkiem żegnamy Tadeusza Rolke" napisano w mediach społecznościowych Ministerstwa Kultury i Dziedzictwa Narodowego. "Jego prace – pełne empatii, humanizmu i artystycznej wolności – na zawsze pozostaną z nami. Rolke uczył patrzeć uważnie, widzieć więcej, pamiętać głębiej. Składamy kondolencje rodzinie i bliskim" - dodano.
"Odszedł dziś rano. Wielki smutek." napisała na swoim Facebooku Anda Rottenberg.
Pseudonim "Wilk". Tadeusz Rolke brał udział w Powstaniu Warszawskim
Tadeusz Rolke urodził się 24 maja 1929 roku w Warszawie. Był synem Zofii i Tadeusza, dyrektora administracyjnego Ratusza Miasta Stołecznego Warszawy. Jak członek Szarych Szeregów walczył w czasie Powstania Warszawskiego, używał pseudonimu "Wilk". Trafił do niewoli i został wysłany na przymusowe roboty do Niemiec. Po zakończeniu II wojny światowej powrócił do Warszawy i ukończył Gimnazjum im. Tadeusza Reytana. Nie został przyjęty na Uniwersytet Warszawski z powodu niewłaściwego pochodzenia społecznego.
Studiował historię sztuki na Katolickim Uniwersytecie Lubelskim w Lublinie. Potem został przyjęty na II rok historii sztuki na Wydziale Historii Uniwersytetu Warszawskiego. W 1952 roku został aresztowany na podstawie sfabrykowanego przez Urząd Bezpieczeństwa oraz prokuraturę oskarżenia o udział w "organizacji przestępczej" kierowanej przez Władysława Jaworskiego, działającej pod nazwą "Ruch Uniwersalistów". W okresie od czerwca 1952 do sierpnia 1953 był przetrzymywany w więzieniu znanym jako "Toledo", z którego trafił do Zakładu Karnego w Barczewie, gdzie spędził dwa miesiące, a potem został przeniesiony do więzienia w Iławie. We wrześniu 1954, dzięki warunkowemu zwolnieniu w ramach amnestii, powrócił do Warszawy.
Podjął pracę w Polskich Zakładach Optycznych przy ulicy Owsianej w Warszawie, gdzie przez kilka miesięcy pracował jako robotnik w laboratorium fototechnicznym i nauczył się zawodu.
Tadeusz Rolke jako fotograf
Publikował w tygodnikach takich jak "Stolica" i "Świat", a także w miesięcznikach "Polska" oraz "Ty i Ja". Fotografował modę dla "Przekroju", który wówczas ukazywał się w Krakowie. Od 1970 roku mieszkał na emigracji w Niemczech, gdzie jego prace były publikowane w "Sternie", "Die Zeit", "Der Spiegel" i "Art". Powrócił do Polski w latach 80. Był autorem wystaw fotograficznych, takich jak "Świat to teatr" oraz "Przemoc, seks, nostalgia". Przewodniczył jury Konkursu Polska Fotografia Prasowa '99. Współpracował z "Magazynem Gazety Wyborczej" i wykładał na Wydziale Dziennikarstwa Uniwersytetu Warszawskiego oraz w Warszawskiej Szkole Fotografii Mariana Schmidta. Był współzałożycielem wydawnictwa "edition.fotoTAPETA" z siedzibą w Warszawie i Berlinie.
W sierpniu 2024 roku w Warszawie powstała Fundacja im. Tadeusza Rolke (Prezes Zarządu: Małgorzata Zaremba), której celem jest opieka nad artystycznym dziedzictwem fotografa. Fundacja zajmuje się archiwizacją jego dorobku, reprezentowaniem, upowszechnianiem i udostępnianiem twórczości szerokiej publiczności, zarówno w kraju, jak i za granicą. Dodatkowo, Fundacja wspiera, chroni i promuje polską kulturę, ze szczególnym uwzględnieniem fotografii, oraz propaguje ideę tolerancji i kultury dialogu w życiu publicznym.
Jego wystawy fotograficzne odbyły się m.in. w Centrum Sztuki Współczesnej Zamek Ujazdowski w Warszawie (1997, 2009), Fundacji Galerii Foksal w Warszawie (2003), MOCAK Muzeum Sztuki Współczesnej w Krakowie (2013), Centralnej Akademii Dramatycznej w Pekinie (2015), Centrum Historii Miejskiej we Lwowie (2016), Sesc Consolaçao w Sao Paulo (2015), Chińskim Narodowym Muzeum Sztuki w Pekinie (2015), Domu Spotkań z Historią w Warszawie (2019), Centrum Spotkania Kultur w Lublinie (2023), Galerii Le Guern w Warszawie (2025).
Jest jednym z dwóch głównych bohaterów filmu dokumentalnego "Dziennik z podróży" w reżyserii Piotra Stasika (2013). Zagrał także epizodyczne role filmowe: siebie samego w filmie "Władek i Halinka" (część cyklu "Planeta singli. Osiem historii"; reż. Mateusz Głowacki, 2021) oraz seniora w parku w filmie "Przepiękne!".
Prywatnie był żonaty z historyk sztuki Wiesławą Bąblewską zmarła w 2017 roku. Miał z nią córkę Judytę. Jego pogrzeb prawdopodobnie odbędzie się na Cmentarzu Bródnowskim.